jarabe de tos

paso a paso expectorando

equilátero

para abrir os ollos

baixo a noite nuclear 

necesito a túa man tímida 

e desinteresada

o teu pensamento tricolor

calmando o meu

tan escorregadizo tan cheo de todo tan cheo 

de nada

había un monstro de tres cabezas esperando a comerme

a descoserme 

e ti cos teus ollos coses as cicatrices da noite

unha e outra vez desenredándome as pernas

creas siluetas simultáneas que borran o eco do tártaro

golpeáchesme cunha bombona de propano
xusto nese oco limbático da consciencia
estou ferida
quero levantarme e arríncasme as pernas
quero ver e dispárasme gas lacrimóxeno
prégoche unha tregua

desenfundas a espada da ira
afiada nos meus ollos sanguentos
mordisqueas as miñas cordas vocais

xa non podo berrar

...

agora xa non importa
estou intoxicada da túa burundanga

descóseme ata a médula
perfórame o cráneo