in media virtus

coma un golpe aristotélico no centro do caos
somos unha noite máis os gardiáns do arco da vella
estouramos no medio do camiño
no centro da diana
na metade da mazá
nunha liña divisoria entre dúas mentes contrarias
e dous pensamentos intrinsecamente homoxéneos
tremer ou suar
son realidades paralelas en camas opostas

de nada vale temer á onda que nos enrola
...
agora flotamos no medio do mar
no centímetro máis exacto do medio da virtude

Bonitas

De malas noites

Non importa que esta noite semelle un tornado
Non importa que enmarque este eco mental
Non importa

Porque mañá espertarei de cristal