coma un golpe aristotélico no centro do caos
somos unha noite máis os gardiáns do arco da vella
estouramos no medio do camiño
no centro da diana
na metade da mazá
nunha liña divisoria entre dúas mentes contrarias
e dous pensamentos intrinsecamente homoxéneos
tremer ou suar
son realidades paralelas en camas opostas
de nada vale temer á onda que nos enrola
...
agora flotamos no medio do mar
no centímetro máis exacto do medio da virtude
Ningún comentario:
Publicar un comentario